زمانی طولانی است که متخصصان درۀ سیلیکون آمریکا در جستجوی راه حلی برای یکی از اجتناب‌ناپذیر‌ترین رویدادهای زندگی هر انسانی هستند: مرگ.
در این زمینه می‌توان به فعالیتهای شرکت فناوری نکتوم (Nectome) اشاره کرد که کارشناسان آن بر این باورند که می‌توان تا قرن آینده آگاهی‌های انسان را دیجیتالی کرد.
رابرت مک‌اینتایر و مایکل مک‌کانا، بنیان‌گذاران این شرکت ادعا کرده‌اند که توانسته‌اند کانکتوم‌های مغز یک حیوان را به همین شیوه ذخیره کنند و هم اکنون در حال تحقیق دربارۀ امکان گسترش این تکنیک به مغز انسان هستند.
کانکتوم‌ها یا اتصالات نورون‌ها در مغز، نقشۀ عصبی مغز هر موجود زنده را تشکیل می‌دهند و نقش بسیار مهمی در ذخیره سازی حافظه ایفا می‌کنند.
همزمان، دانشمندان در حال توسعۀ فناوری اسکن مغز انسان هستند تا به این ترتیب دیجیتالیزه کردن ذهن امکان‌پذیر شود. در این راه باید به موضوعات بسیاری توجه کرد از جمله اینکه چگونه می‌توان با این شیوه اطلاعات مربوط به عاطفه و احساس یک انسان را نیز دیجیتالی کرد.
متخصصان هوش مصنوعی همچنین در حال توسعۀ آواتارهای دیجیتالی هستند که منعکس کنندۀ ویژگی‌های شخصیتی کاربر است و می‌تواند امکان ادامۀ ارتباط او با خویشاوندان و دوستان را حتی پس از مرگ کاربر فراهم کند.
این تلاش‌ها با انتقاداتی نیز مواجه است. از جمله جان هریس، فیلسوف و زیست شناس اخلاقی این موضوع را مطرح می‌کند که آیا صرفا با حفظ مغز به این شیوه، انسان می‌تواند در یک شکل مجازی زندگی کند؟
او می گوید: «انسان از گوشت و خون تشکیل شده، بسیار سخت است تصور کرد زندگی را در حالی ادامه دهیم که دیگر این بدن وجود نداشته باشد.»
رابرت مک‌اینتایر و مایکل مک‌کانا، مدیران نکتوم تنها کسانی نیستند که باور دارند مغز انسان را می‌توان به کامپیوتر منتقل کرد. ری کرزویل، دانشمند علوم رایانه و مدیر مهندسی گوگل نیز پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۳۰ میلادی ما این توانایی را خواهیم داشت که مغزمان را آپلود کنیم.
ایدۀ «آپلود کردن مغز روی رایانه» مخالفان بسیاری نیز دارد؛ بسیاری از دانشمندان علوم اعصاب و همچنین دانشمندان رایانه مخالف این کار هستند. این مخالفت‌ها بویژه پس از آن افزایش یافت که مدیران نکتوم اعلام کردند فرایند ذخیره سازی اطلاعات مغز انسان روی رایانه، فرایندی «صد در صد کشنده» است.
مخالفان اخلاقیات را در این شرکت را زیر سوال برده‌اند زیرا نکتوم اعلام کرده است برای آنکه بتوان مغز را برای فرایند انتقال و ذخیره سازی اطلاعات آماده کرد، مشتری باید موافقت کند که بمیرد.
