مثل خیلی از پدر و مادرها، من مسئول غیررسمی امور کامپیوتری و اینترنت در خانه هستم و مانند خیلی جاهای دیگر کاربرانی که با آنها سر و کار دارم از سرویسی که می‌گیرند راضی نیستند.
مثل خیلی از پدر و مادرها، من مسئول غیررسمی امور کامپیوتری و اینترنت در خانه هستم و مانند خیلی جاهای دیگر کاربرانی که با آنها سر و کار دارم از سرویسی که می‌گیرند راضی نیستند.
وقتی تلاش کردم مدت زمان آنلاین بودن دو فرزند نوجوانم را کنترل کنم، شکایت آنها بیشتر شد.
ابزارهای مختلفی را برای کنترل استفاده بچهها از اینترنت به کار بردم:
- تنظیم روتر خانه برای محدود کردن زمان دسترسی بچهها به اینترنت
- نصب اپلیکیشن‌هایی روی تبلت برای نظارت بر محتوایی که بچهها دنبال می‌کنند
- نرم‌افزارهایی روی کامپیوتر خانگی برای شناسایی بدافزارها و محدود کردن کلیدواژه‌هایی که بچهها می‌توانند در اینترنت جستجو کنند
این کارها تا اندازه‌ای جواب داد، اما می‌دانم که نقص‌هایی دارد و به همین دلیل به روش‌های غیر الکترونیک هم متوسل شدم. مثلا بچهها را از بازی با کامپیوتر و تبلت یا تلفن هوشمند منع می‌کنم، اگر ببینم در زمانی بازی می‌کنند که باید تکلیف مدرسه‌شان را انجام دهند، لانه خرگوش خانگی را تمیز کنند یا برای مدرسه رفتن آماده شوند.
بر اساس یافته‌های پژوهشگران، تنها من نیستم که از ابزارهای تکنولوژی برای نظارت بر رفتار آنلاین فرزندانم استفاده می‌کنم، تا هم زمان استفاده آنها محدود شود و هم در فضای وب امنیت داشته باشند.
آمار شرکت امنیت کامپیوتری سیمنتک نشان می‌دهد که تقریبا ۴۴ درصد والدین اپلیکیشن‌ها را برای نظارت برفعالیت آنلاین فرزندانشان به کار می‌برند، ۳۹ درصد والدین تاریخچه مرورگر بچهها را کنترل می‌کنند و ۳۷ درصد پدر و مادرها محدودیت‌های روی روتر اینترنت می‌گذارند.
من همه این سه روش را به کار می‌برم و قصد دارم که استفاده‌ام را گسترش دهم. تکنولوژی می‌توانست مفیدتر از این باشد، اگر شرکت‌های کامپیوتری محصولاتی با امکانات بیشتر برای کنترل والدین عرضه می‌کردند.
نیک شاو، مدیر بخش اروپایی کمپانی امنیت کامپیوتری نورتن، می‌گوید تعجبی ندارد که والدین برای مدیریت زمان آنلاین بودن فرزندانشان به دنبال استفاده از تکنولوژی هستند، چرا که در این حوزه به سختی می‌توانند کمک پیدا کنند.
به گفته آقای شاو "وقتی افراد با فرزندانشان مشکل دارند، ممکن است برای چاره‌جویی سراغ والدین خودشان بروند، اما در این زمینه والدین شما هیچ ایده‌ای ندارند که با چه مواجه هستید."
این مدیر نورتن می‌گوید امروز بچهها بیشتر از بقیه از این مسائل سر در می‌آورند و خیلی راحت از والدین‌شان در زمینه تکنولوژی سبقت می‌گیرند. "بسیاری از والدین در این زمینه بی‌تجربه هستند."
من حتی به خودم غره شده بودم برای اینکه هیچ کدام از ابزارهایی که استفاده کردم، پیغام اخطار نفرستادند. فکر می‌کردم همه چیز درست کار می‌کند و بچه‌هایم در یک فضای امن وارد اینترنت می‌شوند و بازی می‌کنند.
اشتباه می‌کردم.
کم کم دریافتم که بچه‌های نوجوانم با دستکاری ساعت کامپیوتر، استفاده از تنظیمات سیستم و قرار دادن کامپیوتر در وضعیت خواب، توانسته‌اند بیشتر قفل‌ها و محدودیت‌هایی را که برایشان گذاشته بودم دور بزنند.
آقای شاو می‌گوید اشتباه آماتوری من این بود که تمام بار را بر دوش سخت‌افزار گذاشته بودم.
مدیر شرکت نورتن می‌گوید: "تکنولوژی به شما کمک خواهد کرد، اما این واقعیت را که باید مکالمه بیشتری با بچه‌هایتان داشته باشید نفی نمی‌کند."
به توصیه آقای شاو، من باید به فرزندام کمک کنم که بفهمند چرا کنترل فعالیت آنلاین آنها لازم است. توضیح دلایل می‌تواند مخالفت‌های بچهها را کاهش دهد.
البته باید اقرار کنم که چنین گفت و گوهایی با فرزندانم داشته‌ام، اما بیشتر توصیه‌های من از جنس "کمتر بازی کنید و بیشتر ریاضی بخوانید" بوده است تا اینکه به آنها بگویم "آنتی ویروس جلوی هک شدن حساب کاربری یوتیوب شما را می‌گیرد."
تونی آنسکام، متخصص امنیت وب در کمپانی آنتی ویروس آواست، می‌گوید صحبت کردن با بچهها درباره روش‌های استفاده امن از اینترنت بهتر از تحمیل محدودیت‌ها بر آنها جواب می‌دهد.
آقای آنسکام می‌گوید "حتما قواعدی برای چگونگی استفاده آنها از اینترنت وضع کنید، اما همچنین باید به فرزندان خود مبانی امنیت سایبری را آموزش دهید."
"بسیاری از والدین اصلا با بچهها در این زمینه حرف نمی‌زنند. به آنها بگویید که چه کاری قابل قبول است و چه رفتاری پذیرفتنی نیست."
این توصیه‌ها باید شامل ندادن رمز عبور به دیگران باشد و همچنین باید بدانند که قبل از فرستادن هر گونه داده شخصی مانند اطلاعات تماس، عکس و ویدئوی شخصی خوب فکر کنند.
به گفته این متخصص امنیت، بی‌تجربگی خیلی از بچهها را در خطر قرار می‌دهد و مهم است که به آنها یادآوری کنیم از اطلاعات آنها چه استفاده‌ای می‌تواند بشود و چه کسانی ممکن است به اطلاعات آنها علاقمند باشند.
آقای آنسکام می‌گوید این اطلاعات صرفا مورد سوء‌استفاده دزدان سایبری قرار نمی‌گیرد و حتی ممکن است آنها را درخطر اخاذی آنلاین قرار دهد.
هشدار درباره امکانات پنهان اپلیکیشن‌های محبوب مهم است، برای اینکه بعضی از اپلیکشین‌ها اطلاعاتی را از کاربران می‌خواهند که واقعا نیازی به ارائه آنها وجود ندارد.
به گفته آقای آنسکام "مهمترین کاری که والدین می‌توانند انجام دهند کار با اپلیکیشن‌هایی است که فرزندانشان استفاده می‌کنند."
این کار به والدین کمک می‌کند که بفهمند فرزندان آنها چه اطلاعاتی را ممکن است در اختیار آن اپلیکیشن گذاشته باشند و امکانات مخفی این اپلیکیشن‌ها چیست.
بعضی از اپلیکیشن‌ها بی‌خطر به نظر می‌رسند اما برای پنهان کردن فعالیتهای بچهها طراحی شده‌اند.
دکتر سونیا لیوینگستون، پژوهشگر مدرسه اقتصاد لندن که درباره چگونگی استفاده بچهها از اینترنت مطالعه کرده است می‌گوید "ابزارک‌‌ها تنها نیمی از ماجرا هستند."
او می‌گوید که کمپانی‌ها باید کمتر بر روی فروش خود تمرکز کنند و بیشتر خدماتی را طراحی کنند که نیازی به محافظت‌های بعدی ندارد.
به گفته دکتر لیوینگستون، والدین باید به جای تحمیل قواعد رفتاری، خودشان رفتار آنلاین درست داشته باشند تا بچه‌هایشان را نیز تشویق به کار کنند.
این هچنین مسئله احترام والدین به فرزندان است که به جای تحمیل سلیقه‌ای بایدها و نبایدها، به آنها کمک کنند که تصمیم درست بگیرند.
بچهها اگر خودشان فواید قوانین را ببینند، احتمال بیشتری دارد که از آن پیروی کنند.
دکتر لیوینگستون می‌گوید: "من چندان با ایده کنترل زیاد والدین بر روی فرزندان موافق نیستم. بچهها هم حقوقی دارند."
نظر شما