یافته های جدید پزشکی در باره بیماری ام اس

آسونتا دال‌بیانکو متخصص مغز و اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه وین می‌گوید: در مراحل اولیه بیماری، نمود آن به شکل حمله است. بنابراین تعداد و شدت این حملات در بیماران مختلف، تفاوت می‌کند.

عوامل محیطی نیز بر روند بیماری تأثیر می‌گذارند. مطالعات نشان داده است که نور تأثیرگذار است و بیماران در بهار و تابستان رنج بیشتری به نسبت پاییز و زمستان دارند. لوتسز هارمس، متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه شریته برلین می‌گوید که دلیل این موضوع بایستی به دلیل اختلال در میزان ملاتونین، هورمونی که در غده صنوبری تولید می‌شود و به تنظیم چرخه خواب و بیداری بدن کمک می‌کند، باشد. مقدار ملاتونین تولید شده به طور عمده بستگی به میزان نور دارد. اگر هوا روشن باشد و خورشید بتابد، تولید ملاتونین کاهش می‌یابد. بنابراین در تابستان میزان ملاتونین بدن اکثر مردم پایین‌تر از زمستان است.

در مبتلایان به ام‌اس برخی از سلول‌های سیستم ایمنی بدن یعنی لنفوسیت‌های تی به صورت نادرست هدایت می‌شوند. یعنی به جای پشتیبانی از دستگاه ایمنی در کار خود، بافت بدن را به عنوان یک موجود خارجی بالقوه‌ بیماری‌زا شناسایی و به آن حمله می‌کنند.

هارمس می‌گوید به نظر می‌رسد که بالا بودن سطح ملاتونین در بدن فعالیت این سلول‌های مضر را کاهش دهد. پژوهشگران همچنین نشان داده‌اند که تزریق روزانه پنج میلی‌گرم از این هورمون به مدت ۹۰ روز سبب شده است که بیماران مبتلا به ام‌اس حال عمومی بهتری داشته باشند.

با این حال برای بررسی اثر ایمنی این هورمون نیاز به پژوهش‌های دقیق‌تری بر روی انسان وجود دارد. استفاده از این هورمون برای بیماران مبتلا به ام‌اس که از بی‌خوابی رنج می‌برند گزینه‌ای خوبی‌ست. هارمس می‌گوید این روش درمانی باید با پزشک معالج مطرح شود.

در حال حاضر ۱۶ نوع دارو برای درمان بیماری ام‌اس تجویز می‌شود. با توجه به این که هیچ فاکتور مشخصی برای ابتلا به این بیماری وجود ندارد بنابراین برنامه درمانی ویژه برای هر بیمار ارائه نمی‌شود. در واقع تنها تفاوت بین بیماران تعداد و شدت حملات است، که می‌تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.

دکتر توماس برگر، متخصص مغز و اعصاب و سرپرست کلینیک ام‌اس شهر اینسبروک اتریش می‌گوید: ما نمی‌توانیم بیماری را درمان کنیم. هدف‌مان این است که حملات را متوقف کنیم. داروهای فعلی به طور متوسط روی ۸۰ تا ۹۰ درصد بیماران درست عمل می‌کنند بنابراین داروی جدید نیاز نداریم. آن چه کم داریم یک درمان طبقه‌بندی‌شده و منظم است که بر اساس آن بتوانیم به هر بیمار یک نحوه‌ی درمان پیشنهاد کنیم. برای این کار ما احتیاج به بیومارکر یا زیست‌نشانگری قابل اعتماد داریم. نشانگر زیستی در حوزه پزشکی شاخصی قابل اندازه‌گیری برای تشخیص وجود یک بیماری است که گاهی شدت بیماری را نیز نشان می‌دهد.

دکتر برگر افزود که در ۲۵ سال گذشته حساسیت بر روی بیماری در افکار عمومی افزایش یافته و بنابراین تشخیص بیماری در بین افراد بین ۲۰ تا ۳۰ سال نیز بیشتر شده است. او تأکید کرد که افزایش شیوع بیماری در کشورهای خاورمیانه، جهان عرب و نیز آمریکای جنوبی از مواردی‌ست که باید مورد توجه قرار بگیرد.

شمار زنان مبتلا به بیماری ام‌اس در جهان، چهار برابر مردان مبتلا به این بیماری است.